Bądź jak The Very Busy Spider!

Zaczynając kolejny post książkowy ciśnie mi się na usta /tudzież na palce/, żeby znów napisać, jak genialną książkę trzymam w rękach! W sumie już nie w rękach, a we wózku, bo zwykłam wozić ze sobą kilka ciekawych grubokartoniaków, które mogą choć na chwilę zająć mojego synka w krytycznych momentach pod tytułem "nudzi mi się" lub "wypuść mnie z wózka, koniecznie wypuść, chcę potarzać się w piasku, dotknąć ręką chodnika, polizać koło od wózka, mam tysiąc pomysłów, na które sama nie wpadniesz!".... tak więc ja - przezorna mama - wożę ze sobą ostatnio sympatycznego pająka Erica Carla i wyciągam go jako ostatnią deskę ratunku. Książka przeżyje niezgrabne traktowanie, ślinienie, zajmie małe rączki żłobioną pajęczyną - doskonała zabawa sensoryczna! 

Przyznam się, że kupiłam pająka z myślą o synku, a tu TADAM TADAM NIESPODZIANKA! Książka jest dla mnie :) Nie tylko dla mnie ale i o mnie, o mojej córce, o moim synku, o moim mężu i o Tobie Drogi Czytelniku!

Główny bohater - pająk - albo raczej pajęczyca, bo pająk w języku angielskim jest rodzaju żeńskiego - tka pajęczynę. Co rusz zagaduje pająka jakieś zwierzę, które proponuje mu pewną aktywność, właściwą dla swojego gatunku. Szalenie podoba mi się kreska Erica Carla i sposób, z jakim zaplanował książeczkę. Po lewej stronie występuje zwierzak, zagadujący pająka, a po prawej stronie widzimy pająka, tkającego swą sieć i z każdą stroną śledzimy efekty jego pracy. Pająk nic nie odpowiada. Działa dalej po swojemu. Zwierzęta się zmieniają, ich aktywności również. Pająk niezmiennie pozostaje wierny swej pajęczej naturze i temu co robi, nikomu się nie tłumacząc. Konsekwentnie tka pajęczynę do samego końca, aż łapie w nią muchę, której nie może schwytać kogut. Pajęczyna nie dość, że skończona, to jeszcze skuteczna i piękna - nocą podziwia ją sowa - pająk również nic nie odpowiada, bo śpi po pracowitym dniu...

Ile razy słyszeliście, że robicie coś nie tak, lub ktoś przedstawiał Wam swoją wizję bądź własny sposób postępowania jako ten "wzorcowy"?: nie noś dziecka na rękach, bo się przyzwyczai; nie śpij z dzieckiem, bo.... [nie wiem co, brak mi wyobraźni, będzie chciało spać ze mną do 30stki???]; już nie karmisz piersią vs. jeszcze karmisz??? [no tak źle i tak nie dobrze]; dajesz mu słoiki??? [niezdrowo]; gotujesz mu swoje obiady??? [po co, skoro są słoiki...], serio mówisz do dziecka w języku obcym???? nie boisz się, że mu się pomiesza????; dziecko w późniejszym wieku i tak się nauczy języka, może nawet lepiej, niż to co się uczyło wcześniej [więc nie warto ;)], piszesz bloga? [a po co???] etc.

Pajęczyna to nasze życie i nasza aktywność. O ileż łatwiej by nam było, gdyby każdy zwierzak zajął się tym, do czego jest stworzony, zamiast porównywać się i przeszkadzać innym. 

Pająk mi imponuje! Pająk jest kimś niesamowitym, kimś naprawdę wyjątkowym. Pająk nie zatrzymuje się, nie zastanawia, czy jest normalny, że tka tę pajęczynę, zamiast udać się na przejażdżkę z koniem, najeść się trawy w krowim towarzystwie lub potarzać się ze świnią w błocie. Pająk jest pewny siebie, tego co robi, nie szarpią nim wątpliwości. 

Chcę wychować dzieci na takie właśnie pająki. Niech robią to, do czego są stworzone. Niech nie oglądają się na innych, mimo że nie raz staną przed falą krytyki i niezrozumienia.... Pewnego dnia, jak utkają swoje pajęczyny, inne stworzenia docenią ich dzieło! Bo praca jest piękna, a powtarzając za Owidiuszem: Finis coronat opus! [koniec wieńczy dzieło].

Tak więc trafiła mi się kolejna  fantastyczna książka.

Książka dla moich dzieci, która zapewne wielokrotnie będzie wyciągana w sytuacjach kryzysowych z rówieśnikami, tak więc pająk Erica Carla zagości w naszym domu na dobre!

Zajrzyjcie do środka:

Cudna grafika, prawda? Jeśli znacie pająka w innym języku niż angielski, to podlinkujcie proszę w komentarzu pod postem bądź na fanpage Języki Dzieciom :) 

Jeżeli uważasz, że ten wpis przyda Ci się, kliknij „Lubię to” na moim profilu na FB: https://www.facebook.com/jezykidzieciom/ lub udostępnij go swoim znajomym. 

Dziękuję!