Jak muzyka wpływa na efektywną naukę języków obcych?

Wiedza, dotycząca  funkcjonowania ludzkiego mózgu, zmieniła się diametralnie na przestrzeni ostatnich 25 lat. Jeszcze w latach 80-tych uważano, że mózg jest całkowicie wykształcony w chwili przyjścia dziecka na świat i to ostateczny moment jego rozwoju. Dziś już wiemy, że mózg małego dziecka jest wyjątkowo plastyczny, a jego struktury kształtują się na skutek wielu stymulacji i są stale wzmacniane. Dzięki temu człowiek może nabywać nową wiedzę do późnej starości. Udowodniono również, że w okresie dojrzewania całe obszary mózgu, odpowiedzialne za logiczne myślenie, język i uczucia ulegają zmianom (Herrmann 2012, 15). W obszarze mózgu istnieje układ, który odpowiada za ocenę nowych bodźców. Układ ten nazywany jest układem limbicznym i jest układem struktur korowych i podkorowych mózgu. Bierze on udział w regulacji zachowań emocjonalnych, niektórych stanów emocjonalnych, takich jak strach, zadowolenie, przyjemność, euforia etc. Jest istotny dla procesu zapamiętywania oraz wewnętrznej motywacji człowieka. Układ ten odpowiada za ocenę nowych informacji wg kryteriów ważny / nieważny, przyjemny / nieprzyjemny (Herrmann 2012, 11; Grein 2013, 10.) W chwili gdy układ limbiczny otrzyma bodziec, który uzna za nieistotny, nie przekaże go dalej. To znaczy, że tylko sensowne i emocjonalnie pozytywnie nacechowane bodźce zostaną przekazane do kory mózgowej (Grein 2013, 11).

Kora mózgowa natomiast odgrywa największą rolę wg Greina (2013, 8) jeśli chodzi o naukę języków. Dzięki temu obszarowi regulowana jest praca mięśni, które potrzebne są nam podczas mówienia. Kora mózgowa znajduje się na obu półkulach mózgowych (lewej i prawej). Muzyka i język odbierane są przez obie półkule. Nie ma żadnej specyficznej części mózgu, który odpowiadałby wyłącznie za język i jego funkcje, za to cały mózg funkcjonuje jako jeden organ językowy. 

W artykule Ludgera Schifflerlera (2010, 61), stwierdzono, że lewa półkula u 95% ludzi odpowiada za zdolności językowe, natomiast prawa półkula odpowiada za odbiór muzyki. Mimo to nie można stwierdzić, że w procesie aktywności językowej aktywowana jest wyłącznie lewa półkula, ponieważ języka obcego praktycznie zawsze uczymy się używając obszaru obu półkul (Schiffler 2010, 61). Lewa półkula uchodzi za logiczną, analityczną, werbalną, matematyczną, językową, skupioną na faktach, kontrolowaną, racjonalną i obiektywną. W lewej półkuli znajdują się dwa centra językowe: jedno odpowiada za produkcję językową, drugie za rozumienie języka. W przypadku nauki języka obcego właśnie tu odbywa się "odbiór" języka. Prawa półkula określana jest jako kreatywna, niewerbalna, muzykalna, spontaniczna, emocjonalna, eksperymentalna, intuicyjna i empatyczna oraz subiektywna. Odpowiada za logiczne myślenie i odbiór muzyki, a podczas nauki języka obcego w tej półkuli odbywa się odbiór gramatyki, leksyki i struktur zdań języka.

Czynności obu półkul nie da się od tak rozdzielić, ponieważ posiadają wspólne obszary. Np. można nauczyć się piosenki w języku, którego się nie zna! W chwili, gdy nasz mózg nastawia się na odbiór muzyki, aktywują się obie półkule, ponieważ lewa półkula przerabia rytm i lirykę a prawa melodię i tony. Tak samo treść piosenki przerabiana jest w obu półkulach i pomiędzy półkulami powstaje mnóstwo nowych połączeń. Podsumowując można stwierdzić, że globalna aktywność obu półkul wspierana jest przez język i muzykę.

Muzyka klasyczna stanowi świetne tło do nauki języka. Nie tylko wycisza nas i wprowadza w spokojny nastrój, ale nastraja nasz mózg do lepszego zapamiętywania informacji i ich przetwarzania, właśnie dlatego podczas zabaw językowych staram się puszczać dzieciom w tle dzieła znanych kompozytorów i potwierdzam - to działa bardzo pozytywnie! Powoduje większe skupienie podczas gier językowych, podczas rozwiązywania różnych łamigłówek, zabaw słowem, czytania a nawet zapamiętywania czytanych tekstów.

Przy okazji, zwracamy uwagę na różne instrumenty muzyczne oraz wydawane przez nie dźwięki. 

Z pomocą leksykalną przybyła do nas cudowna książka, z którą odkrywamy instrumenty muzyczne w języku angielskim! "Bingo Boy discovers musical instruments" autorstwa Anny Wieczorek, to nieoceniona pomoc, łącząca muzykę z nauką języka, która powstała we współpracy ze Stowarzyszeniem im. Ludwiga van Beethovena i zaprasza dzieci do wspaniałej zabawy muzycznej. 

 

Książeczka jest w twardej oprawie i liczy 40 stron, poświęconych ciekawej leksyce, związanej z muzyką i instrumentami muzycznymi. 

Całość jest tłumaczona zdanie po zdaniu, fraza po frazie - dzięki czemu unikamy tłumaczenia dosłownego i kalki w nauce języka. 

Dzieci zapoznają się z ponad dwudziestoma instrumentami, dowiadują się, jak nazywają się w języku angielskim instrumenty dęte drewniane, blaszane oraz instrumenty strunowe! W książeczce znajdziecie słowniczek obrazkowy, który można wykorzystać do gier i zabaw. 

Przy okazji czytania książeczki dzieci konfrontowane są z ciekawymi wyrażeniami idiomatycznymi, np. być do usług, zaczerpnąć świeżego powietrza etc.

Graficznie książka jest bardzo estetyczna, kolory są stonowane, przez co dziecko czytające książkę, może się skupić na jej ciekawej treści. Na końcu książeczki jest kilka stron ćwiczeń, na których dziecko koloruje i podpisuje poszczególne instrumenty w języku polskim i angielskim.

Słowniczek z książki dostępny jest również w formie nagrania, na którym usłyszymy brzmienie poszczególnych instrumentów oraz ich nazwy - film dostępny TU. 

A to bonus muzyczny do książki:

"Bingo Boy discovers musical instruments" bardzo podoba się moim dzieciom, doskonale podsumowuje i dopełnia tematy muzyczne i instrumentalne w języku angielskim w naszym domu, zatem serdecznie ją polecamy wszystkim małym miłośnikom muzyki i instrumentów muzycznych! To ważna pozycja w biblioteczce mojej córki, która otrzymała książeczkę ze specjalną dedykacją od Autorki - Pani Anny Wieczorek. 

Pani Aniu, bardzo dziękujemy i czekamy na kolejne książki od kochanego Bingo Boya! 

Bibliografia:

1. Herrmann, Ulrich (2012), „Neurodidaktik –die Kooperation von Neurowissenschaften und Didaktik“. Jako PDF: http://www.slvn.de/wp-content/uploads/2012/10/Herrmann-HT-2012.pdf

2. Grein, Marion (2013), Neurodidaktik –Grundlagen für Sprachenlehrende. Hueber Verlag GmbH & Co., Ismaning, Deutschland/Niemcy.

3. Schiffler, Lutger (2010), “Musik und Fremdsprachenunterricht –20 Jahre Erkundungen zur Wirksamkeit der suggestopädischen Methode.” In:Blell & Kupetz (wyd.) (2010), 57-62.

Jeżeli uważasz, że ten wpis przyda Ci się, kliknij „Lubię to” na moim profilu na FB: https://www.facebook.com/jezykidzieciom/ lub udostępnij go swoim znajomym. 

Dziękuję!